Pengalaman nonton bal-balan

NONTON BAL-BALAN MEH KEDRAWASAN.

Pengalaman iki nalika aku nggendhengi bal-balan udakara tahun wolungpuluhan .Wong yen lagi gendheng,panatik apa bae mesthi ditindakake ora mikir apa kedadeyane.Nalika iku pertadhingan antarane PERSEBAYA mungsuh PSIS Semarang, sing pancen loro-lorone wis mungsuhan sajege PERSEBAYA dikalahake ing final kanthi gol tunggal Ribut Waidi.Jam loro awan aku wis antri karo anakku Antok sing saiki wis kerja lan saiki umure wis nyandhak 25 tahun. Nalika antri tuku karcis ya isih rada sepi, nanging bareng nuju pintu gerbang,e...ndadakno penonton wiwit uyel-uyelan angel diatur rebut ngarep. Ndeleng kahanan kang kaya ngono aku waspada, nanging wis kasep.Saka kiwa,saka tengen ngarep lan buri aku kedhesek jan sasat ora bisa ambegan. Anakku enggal dak gendhong aku nangis(wah jan gembeng tenan kok),lan sambat-sambat"anakku ....anakku ....anakku.....E kok bareng krungu sambatku mau lan kersane Gusti Allah,ana salah sijine penonton utawa petugas sing maringi aba-aba"minggir...minggir..." lan menehi dalan marang aku supaya maju tumuju tribun stadion Tambaksari Surabaya. Alhamdulilah ...slamet...slamet lan aku bisa nonton nganti rampung, lan bal-balan mau dimenangake PERSEBAYA 2-0.Saking senengku anakku dak tumpakke taksi lan ana seporter liyane sing nunut aku ya ora kabotan. Nganti saiki saupama ana bal-balan ing Tambaksari anakku mesthi nggodha, pak gak mirsani bal-balan ,sepi kok pak ......lan mesthi dak wangsuli ...ora arep mbelani bal-balan ora kepengin nonton bal-balan maneh....jian kapok tenan.Bareng riyaya, mulih ing desa crita karo dulur-dulur malah diguyu,dadi guyon, ibu luwih duka maneh iku ora nyenengke anak, nanging arep nyilakakke anak .....kapokmu kapan